මදුරාපුර වැසියෙකුගේ හදගැස්ම

මෑණියනී පත්තිනී.. මගේ දුක අසාපන්..
නුඹෙ කෝප ගින්නෙන්ම මා ගතත් දවාපන්..
සැමියා මියගිය දුකට අපෙ වරද   කියාපන්..
මගේ පත්තිනිය නෑ කොහෙද ඈ සොයාපන් ..

කුලී වැඩ කළේ මා අප දිවිය රැකගන්න..
සෙවනැල්ල මෙන් නිතර ඇය සිටියා සවි දෙන්න..
හිග වුවත් මිල මුදල් ජීවිතය ගෙනයන්න..
සතුට සැනසුම අපිට තිබුණා නිති ඇතිවෙන්න..

 කිසිවිටත් ඈ වෙනත් පිරිමියෙකු පැතුවෙ නෑ..
මගෙ තිබුණු අඩු පාඩු ගැන දොසක් කීවේ නෑ
වදනකින් පවා මට වැරැද්දක් වුණේ නෑ..
දිළිදුකම පතිදමට හානියක් කළේ නෑ..

දෙවියනී ඔබ මෙන්ම ඇයද විය ගැහැණියක්..
පතිනිදම් ඔප්පු කළ ඔබ වුණා දේවියක්..
ලෝකයට නැතිවුනත් මගෙ බිරිය පතිනියක්..
රැකගත්ත පතිදමට නැද්ද වටිනාකමක්..

සැමියගේ වියෝවෙන් කෝප ගිනි ඇවිලුනේ..
මගෙ ගෙදර පහන නෑ එයින් පසු දැල්වුනේ..
බුදු වු දිනකවත් මට කියාපන් දෙවියනේ..
දිළිදුකම වරදක්ද  පතිනිදම් යටවුනේ..