සැමියෙකුගෙ හදගැස්ම  (කෝවලන්)















කන්නගී.....

උඹට මතකද ඒ ලස්සන දවස්..
අපි දෙන්නා කොච්චර සතුටින් හිටියද
අනේ මන්දා  කාගෙ ඇස්වහක් වැදුනද කියලා..

මට එදා මාධවීගෙ නැටුම් බලන්න යන්න
ඇදුමක් තෝරලා දුන්නෙත් උඹ..
උඹේ හිතේ අහිතක් තිබුණෙ නෑ..
ඒ ගමන අපේ ජීවිත හුගක් වෙනස් කළා කන්නගී..
ඒත්... මාව විශ්වාස කරපං..
උඹට වැරැද්දක් කරන්න මගෙ තුන් හිතකවත් තිබුණෙ නෑ..

මට දාව දරුවෙක් වදලා දෙන්න බැරි වුණාට
කවදාවත් අපේ සිරියහන මට එපා වුණේ නෑ..
ඒ තරමටම උඹ මට ආදරේ දුන්නා..
ඒ ආදරේට මං වැරැද්දක් කළේ නෑ කන්නගී
මොකද මං කවදාවත් මාධවීට ආදරේ කළේ නෑ..

මාධවීගේ සරාගී ඇස්වලට මං වශී වුණා
එක මෙහොතකට මට මාවම අමතක වුණා..
මගෙ තිබුණු හැම දේපළක්ම විතරක් නෙමෙයි
උඹට උරුම මණිමේඛලාවත් මාධවීට අයිති වුණා..

උඹ වැරදි නෑ කන්නගී...මාධවී වැරදිත් නෑ
උඹලා දෙන්නගෙම වැරදිකාරයා මම..
ඒ වැරැද්දට මට දඩුවම් ලැබුණා..
මණිමේඛලාව නොදැකම මට මැරෙන්න වුණේ ඒ හින්දා..

උඹ සදහටම මගෙ පත්තිනිය..
ඒක මට විතරක් නෙමෙයි උඹ මුළු ලෝකෙටම ඔප්පු කළා..
කවදහරි උඹ බුදු වෙන දවසක
උඹෙන් එකම එක  බණ පදයක් අහන්න
උපදින හැම භවයකම මං  පෙරුම් පුරනවා..
එදාටවත් උඹ මං වෙනුවෙන් රැකගත්ත පති දහමට
වටිනාකමක් ලැබෙයි කන්නගී...